گاهی یه زخمی مرحمش چسب نیست
شاید یه لبخند هم مرحمِ درده
گاهی دنیاتم میدی به عشقت
ولی عشقی که ابراز میکنه سرده

بی قرارم

غم و غصم بی شماره

من اگر عاشقت هستم

تو غار تنهاييم نشستم

نه به اندازه ي مجنون

سر گذا شتم به بيابون

ازین بی کسی هام یکم دور شو
منو مثل یک خاطره جا بزار 

برو زندگیتو بکن بعد من 
برو ساده دستامو تنها بزار 

خوش به حالت عزیزِ دلم
که چشات شادن و دلت قرصه
خوش به حالت که بعد من هر شب
یکی هَس حالتو یه ریز می پرسه!!

شب شد و غروب رفتن، هق هق من زیر بارون
من نشستم روی زانو، تو میرفتی خیلی آسون

زندگی حصار غم رو دور من پیچیده امشب
من همون جَوونِ پیرم که تو دنیا شده زندون

منو سیاه نکن، نگو که میمونی
نگو که از غمم ترانه میخونی
منو سیاه نکن، وقتشه دور بشی
دوستم نداریُ و خودتم میدونی

حس آرامش کنار تو باور نکردنیست

با بودنه تو، تمامه غم ها رفتنیست

ببین معجزه عشق با دل ما چه کرده

عشق ما پیشه همه مثال زدنیست

انگار دوتا بال داریم هر دو
پر میزنیم هر دو تو آسمون
بجون تو انگار بهشت اینجاس
دست تو دست هم زیر بارون

یه خواهشی دارم از تویِ دیوونه
از تو،که بعد از تو چیزی نمیمونه
فقط برو جوری باور کنم رفتی
یه جور که تا زندم نمونه هیچ حرفی

زندگیه من روی روال نیست

تو سرم جز فکر و خیال نیست

اگه عشقم بر نگرده خونه

این روزا مردنم محال نیست

من به بن بستِ ترانه هام رسیدم
حرمتِ ترانه سنگینه رو شونم

تا یه جایی روی شونه هام کشیدم
دیگه از اینجا به بعدش نمیتونم

تو میری و کسی اینبار
دیگه راتو نمی بنده

دیگه از اخم تو خالیت
تویه گریه نمی خنده

مرد ژنده پوش 
ساکن شهر های خاموش
مرد زنده جوش 
در دیگ موش های باهوش

رنگین کمون رنگ اون چشماتو نداره
آسمون چشمات اگه ابری شه دوباره

ای وای از اون وقت که بگیره دل دریات
ای وای از اون موقع که چشمات بباره

زوزه ی این بادِ وحشی،میزند سیلی به گوشم
با دلِ بیتابم امشب،همچو سِیلی میخروشم..

من جوابِ ناله هایم را،از این طوفان گرفتم..
سردیِ دستِ غریبم را، از این بوران گرفتم

مـن فیلـم رویـاهامو مـےسازم کنـارت
فیلـم منـو تـو لایـق اُسـکار عشقـہ

همـ نقـش تـو بایـد بشـم هـرجوری باشہ
مـیدونے این دیـوونہ بـودن کـار عشقہ

نگو که منو نمیخواد دلت
یه چیزه دیگه میگه اون چشت

واسه من از این اداها نیا
نمیاد اصلا این حرفا بهت

آهای ریتم آغازِ شعرای من..
آهای موجِ زیبای موهای من..
توی دلنوشته های من جا شدی
تویی دیوانِ شعرای زیبای من..

فقـط آرزوتـو بـه دل داشتـم تـویی
کـه یـه عمـره برام حسـرتی

بیـا زنـدگـی بـی تـورو یـاد بـده
بـه ایـن قلبـ وامـونـده ی لعنتـی 

رخت رو تکون دادی تا مات شم،
نبردی....اما یه بازنده بود!!!

سکوتم که فریادو چاقو زده،
سوای دلم....ترس آینده بود

‎اینقد که حس داشتنت خوبه
‎هر ثانیه لبریز رویاشم

‎مرسی که این شانسوبه من دادی
‎خوشبخت ترین مرد زمین باشم

مگه میشه... ک عاشق شد
با دسته بسته و خالی
اره میشه ولی سهمت
فقط تلخی و بد حالی

وقتی هر کی... توی دنیا

توی افکاره کسی بود

 دله من ...تیکه و پاره

زیره چتره بی کسی بود 

من این تازگی ها لباسی به جز
حریم قشنگت نمیپوشم 

با این آدما خیلی وقته که من
به اندازه‌ی تو نمی جوشم

مثل توعی اینجا همیشه همرامه
پیش خودت نیستی ببینی کی بامه

 حال منو هیچوقت دنیات نمیفهمه
چون قلب تو با عشق یک عمره بیرحمه

 یکی بود یکی نبود
غیر از خدا هیشکی نبود

یکی بود که ریزه بود
کوچیک و با مزه بود

چشمانِ توو تکرارِ کدام صلحِ جان است؟؟؟

که جنگِ میانِ من و توو آفتِ جان است