با عطرت از این کوچه ها رد نشو
تا شهرو نریزی دوباره به هَم

یه لحظه به این لحظه هات فِک کن و
بذار گفتنی ها رو راحت بگم:

چیکار کردی ببین با روزگارم 
اگه بی من خوشی تنها بزارم

بده هرجوری که میخوای عذابم 
میدونی که تویی باز انتخابم

مردانگی را نوشتند با نام علی
گر خواهی شوی مرد،شو هم کلام علی

 بسپار جان دل به سخن مولای خویش
همه وابسته به غیر و،ما غلام علی

در ان سالهاي خوش جواني
روزگارِشور و حالِ آسماني

در آن سالهاي عشقبازي
ابر و خورشيد و هواي باراني

امروز دلم خوب تر از خوب تر است
پیشم صنم از همیشه مجذوب تر است

پیچیده کزین ره گذرد جان جهان
زین روست دل عاشقم آشوب تر است

من مثال سکوت بارونـــم...
مثل ابری که بغض ها داره...
نیستـــی،من هنــوز می ترسم...
ترس تصمیمی که خدا داره

من مهر کردم و او آتش به جان من
یارب تو خود که گواهی با من چه ها نکرد

من عهد بستم و دادم جان از برای او
او عهد بست و ولی با من وفا نکرد

یه حرفی بزن لااَقل لعنتی
حواست به من نیست چی میکشم
میخوای بعد من زندگیت خوووب شه
میخوام بعد تو خوووب دیوونه شم

بــه قصـــد ِ نجــات ِ مــن از دسـت ِ مــن
یــه روزی بــه دنــیــــای ِ مــن اومـــدی
یه جــور غـرق کــردی منو توو خــودت
کــه مــونـــدی چــجوری نجــاتم بدی !!

دلم کم مونده دیوونه بشه

آره من ، که میدونم چشه

شب وروز واسه دیدن اون

برام خط و نشون میکشه

خـم به ابـــروهـات بیـاد و مــن نفهــمم؟!
تــو دلـت چـیزی بخـواد و مــن نفهــمم؟!

شاعر نشدی تا که بدانی یک حرف

در عمق دلش سطر به سطر پنهان است .

تو رفتی و من چشامو بستم 
بی اسم تو من لبامو بستم

تو نیستی و من دنیام سکوته
آلبوم عکسات حالا تابوته

باز تک و تنها   تو خیابونا  زیر بارونم

تو اوج سختی   چرا تو رفتی   هنوز نمیدونم

پٌر می‌شه گوشِ کوچه از رگبارِ فریادت

وقتی که کاری بر خلافِ میلِ تو باشه

می‌لرزه قلبم از نگاهِ تند و جلّادت

وقتی که کاری بر خلافِ میلِ تو باشه

گاهی یه زخمی مرحمش چسب نیست
شاید یه لبخند هم مرحمِ درده
گاهی دنیاتم میدی به عشقت
ولی عشقی که ابراز میکنه سرده

بی قرارم

غم و غصم بی شماره

من اگر عاشقت هستم

تو غار تنهاييم نشستم

نه به اندازه ي مجنون

سر گذا شتم به بيابون

ازین بی کسی هام یکم دور شو
منو مثل یک خاطره جا بزار 

برو زندگیتو بکن بعد من 
برو ساده دستامو تنها بزار 

خوش به حالت عزیزِ دلم
که چشات شادن و دلت قرصه
خوش به حالت که بعد من هر شب
یکی هَس حالتو یه ریز می پرسه!!

شب شد و غروب رفتن، هق هق من زیر بارون
من نشستم روی زانو، تو میرفتی خیلی آسون

زندگی حصار غم رو دور من پیچیده امشب
من همون جَوونِ پیرم که تو دنیا شده زندون

منو سیاه نکن، نگو که میمونی
نگو که از غمم ترانه میخونی
منو سیاه نکن، وقتشه دور بشی
دوستم نداریُ و خودتم میدونی

حس آرامش کنار تو باور نکردنیست

با بودنه تو، تمامه غم ها رفتنیست

ببین معجزه عشق با دل ما چه کرده

عشق ما پیشه همه مثال زدنیست

انگار دوتا بال داریم هر دو
پر میزنیم هر دو تو آسمون
بجون تو انگار بهشت اینجاس
دست تو دست هم زیر بارون

یه خواهشی دارم از تویِ دیوونه
از تو،که بعد از تو چیزی نمیمونه
فقط برو جوری باور کنم رفتی
یه جور که تا زندم نمونه هیچ حرفی

زندگیه من روی روال نیست

تو سرم جز فکر و خیال نیست

اگه عشقم بر نگرده خونه

این روزا مردنم محال نیست

من به بن بستِ ترانه هام رسیدم
حرمتِ ترانه سنگینه رو شونم

تا یه جایی روی شونه هام کشیدم
دیگه از اینجا به بعدش نمیتونم

تو میری و کسی اینبار
دیگه راتو نمی بنده

دیگه از اخم تو خالیت
تویه گریه نمی خنده

مرد ژنده پوش 
ساکن شهر های خاموش
مرد زنده جوش 
در دیگ موش های باهوش

رنگین کمون رنگ اون چشماتو نداره
آسمون چشمات اگه ابری شه دوباره

ای وای از اون وقت که بگیره دل دریات
ای وای از اون موقع که چشمات بباره