رخت رو تکون دادی تا مات شم،
نبردی....اما یه بازنده بود!!!

سکوتم که فریادو چاقو زده،
سوای دلم....ترس آینده بود

‎اینقد که حس داشتنت خوبه
‎هر ثانیه لبریز رویاشم

‎مرسی که این شانسوبه من دادی
‎خوشبخت ترین مرد زمین باشم

مگه میشه... ک عاشق شد
با دسته بسته و خالی
اره میشه ولی سهمت
فقط تلخی و بد حالی

وقتی هر کی... توی دنیا

توی افکاره کسی بود

 دله من ...تیکه و پاره

زیره چتره بی کسی بود 

من این تازگی ها لباسی به جز
حریم قشنگت نمیپوشم 

با این آدما خیلی وقته که من
به اندازه‌ی تو نمی جوشم

مثل توعی اینجا همیشه همرامه
پیش خودت نیستی ببینی کی بامه

 حال منو هیچوقت دنیات نمیفهمه
چون قلب تو با عشق یک عمره بیرحمه

 یکی بود یکی نبود
غیر از خدا هیشکی نبود

یکی بود که ریزه بود
کوچیک و با مزه بود

چشمانِ توو تکرارِ کدام صلحِ جان است؟؟؟

که جنگِ میانِ من و توو آفتِ جان است

وقتی ک رد شدی از روم, پی همه
چند ساله جای عشق, نفرت تو سینمه

چند ساله پر شدم , از خشم و اضطراب
می دیدمت ولی , توی خیالو خواب

 بذا بارون بشم، تنِ تن پوشِ توو

توو در آغوشِ من، من در آغوشِ توو

تا برده ایم فکرای ما زنجیر بسته است
هر چی که شد یا میشه به تقدیر بسته است

ما فرصتِ بازیگری رو سِن نداریم
چون که نمایشنامه­ ها از زیر بسته است

بخندم......بمیرم...چیو پس میگیرم

یه دریا غروبم

غمی دردناکم،یه اهواز خاکم

هوای جنوبم

شاید صبح یک روز بارانی,در امتداد خیابانی

ببینم تو را کنار تنهایی,با خود اواز میخوانی

کاش می شد ما کنار هم ز غم ها بگذریم
بادبان باشیم و از طوفان دریا بگذریم

کاش می شد جای غم در شعرهایم خنده بود
ردّپایی بود از لبهای لیلا،...بگذریم...

توي گوشم زمزمه كن

كه روحم پراز بهانه س

از يه فصل تازه اي

كه صدات پراز ترانه س

ببین عشقم مثل کاغذ
مچاله شد تویه دستات

مثلِ یه جمله ی کوتاه
واسه تو بودم تو حرفات

تو با من راست نبودی اما
دل من با دل تو صادق بود

به دلم چنگ زدی هیچ نگفت
آخه این دل من عاشق بود

 آب و تابش بده حرفایی که ب(ه)م میگی رو
نمیخام چشامو از روی تو من بردارم

همه جذابیتی که تووی حرفات داری
همشونو به حسابِ عشقمون میذارم

حس می کنم سردی

حس میکنم دوری 

حس می کنم با من

موندی تو مجبوری

میرم و میدونی میرم

تا ابد بی ذره ای شک

جای من هر کی ام اومد

تو بهش بگو مبارک

این اگه عشق نیست بین منو توپس بگو چیه
از تو دل کندن مگه میشه به این سادگیه
مثل پیچک تو وجود من پیچیده ماهکم
تویی بالاتر از هر عشقی واسم قاصدکم

آسمانی ابری ...
سایه هایی کم سو ...
در سکوتی بی حد ...
چشمه ی آه نگاهی جاریست ...

خسته شدم از اين همه خاطره بازي

رقصيدم با تو، با تو به هر سازي

آتيش كشيدم برگاي دفتر دردو

در باد رها كردم تن پوش فصل سردو

ای قلب چون مینای من،فریاد بی همتای من
فرهاد بی پروای من،سوزی به جانانم زنید

من درد دنیا پیشه ام،سوزی هویدا پیشه ام
سازی به هرجا پیشه ام،آوا به دندانم زنید

من کجا اون نیمه ی زیبای لیوانت کجا ای زندگی

جیک جیک مستونم کجا این همه بار زمستونت کجا ای زنگی

هی واژه پشتِ واژه پشتِ واژه می­ چینی
نسبت به هر کی که کنارت باشه بدبینی
دنیا رو آلوده­ تر از آلوده می­ بینی
چاره فقط اینه رها شی از توهّم ­ها

نمیدونم از دست کی در برم
تو یا این دلی که اسیرِ توئه

بهم حق بده ،هی بهت حق ندم
دلِ عاشقم ناگزیرِ توئه...