من این تازگی ها لباسی به جز
حریم قشنگت نمیپوشم 

با این آدما خیلی وقته که من
به اندازه‌ی تو نمی جوشم

مثل توعی اینجا همیشه همرامه
پیش خودت نیستی ببینی کی بامه

 حال منو هیچوقت دنیات نمیفهمه
چون قلب تو با عشق یک عمره بیرحمه

 یکی بود یکی نبود
غیر از خدا هیشکی نبود

یکی بود که ریزه بود
کوچیک و با مزه بود

چشمانِ توو تکرارِ کدام صلحِ جان است؟؟؟

که جنگِ میانِ من و توو آفتِ جان است

وقتی ک رد شدی از روم, پی همه
چند ساله جای عشق, نفرت تو سینمه

چند ساله پر شدم , از خشم و اضطراب
می دیدمت ولی , توی خیالو خواب

 بذا بارون بشم، تنِ تن پوشِ توو

توو در آغوشِ من، من در آغوشِ توو

تا برده ایم فکرای ما زنجیر بسته است
هر چی که شد یا میشه به تقدیر بسته است

ما فرصتِ بازیگری رو سِن نداریم
چون که نمایشنامه­ ها از زیر بسته است

بخندم......بمیرم...چیو پس میگیرم

یه دریا غروبم

غمی دردناکم،یه اهواز خاکم

هوای جنوبم

شاید صبح یک روز بارانی,در امتداد خیابانی

ببینم تو را کنار تنهایی,با خود اواز میخوانی

کاش می شد ما کنار هم ز غم ها بگذریم
بادبان باشیم و از طوفان دریا بگذریم

کاش می شد جای غم در شعرهایم خنده بود
ردّپایی بود از لبهای لیلا،...بگذریم...

توي گوشم زمزمه كن

كه روحم پراز بهانه س

از يه فصل تازه اي

كه صدات پراز ترانه س

ببین عشقم مثل کاغذ
مچاله شد تویه دستات

مثلِ یه جمله ی کوتاه
واسه تو بودم تو حرفات

تو با من راست نبودی اما
دل من با دل تو صادق بود

به دلم چنگ زدی هیچ نگفت
آخه این دل من عاشق بود

 آب و تابش بده حرفایی که ب(ه)م میگی رو
نمیخام چشامو از روی تو من بردارم

همه جذابیتی که تووی حرفات داری
همشونو به حسابِ عشقمون میذارم

حس می کنم سردی

حس میکنم دوری 

حس می کنم با من

موندی تو مجبوری

میرم و میدونی میرم

تا ابد بی ذره ای شک

جای من هر کی ام اومد

تو بهش بگو مبارک

این اگه عشق نیست بین منو توپس بگو چیه
از تو دل کندن مگه میشه به این سادگیه
مثل پیچک تو وجود من پیچیده ماهکم
تویی بالاتر از هر عشقی واسم قاصدکم

آسمانی ابری ...
سایه هایی کم سو ...
در سکوتی بی حد ...
چشمه ی آه نگاهی جاریست ...

خسته شدم از اين همه خاطره بازي

رقصيدم با تو، با تو به هر سازي

آتيش كشيدم برگاي دفتر دردو

در باد رها كردم تن پوش فصل سردو

ای قلب چون مینای من،فریاد بی همتای من
فرهاد بی پروای من،سوزی به جانانم زنید

من درد دنیا پیشه ام،سوزی هویدا پیشه ام
سازی به هرجا پیشه ام،آوا به دندانم زنید

من کجا اون نیمه ی زیبای لیوانت کجا ای زندگی

جیک جیک مستونم کجا این همه بار زمستونت کجا ای زنگی

هی واژه پشتِ واژه پشتِ واژه می­ چینی
نسبت به هر کی که کنارت باشه بدبینی
دنیا رو آلوده­ تر از آلوده می­ بینی
چاره فقط اینه رها شی از توهّم ­ها

نمیدونم از دست کی در برم
تو یا این دلی که اسیرِ توئه

بهم حق بده ،هی بهت حق ندم
دلِ عاشقم ناگزیرِ توئه...

دنیا و آدمهای اون،جایی ندارن تو دلم
دیوونگیه زندگیم،گواهیه که عاقلم

 مردم چرت سر صبح،مردم درگیر زمان
صورتکای عملی،حاشیه قد یه رمان

خـیـالـت یـه فریاد ِ مُـمتــدّه کـــه
توو گوشـم مـث بمـب صدا می کنه!

یه سـر درد مـی شه توی این سکوت
که مـی گـــیره بازم رهــا مـی کـنه

بی تو این ثانیه ها من تک و تنها چه کنم؟
یار من بی تو بگو با دل شیدا چه کنم؟

شاعری گم شده ام در دل این قافیه ها
شده حرف شب و روزم چه کنم ها، چه کنم؟

با غیر نشستی و شکستی دل ما را

من منظره ی کوچ تو را تاب نیارم

با هیچ کسی میل سخن جز تو ندارم

از من بروی رفته همه جان و قرارم

نه؛ را(ه) نداره حتی با تَشر

فوق العاده ست آخه این بشر

دل نمی کنم اون مالِ منه

مالِ این دلِ هنجار شکنه

دلم ازت گرفته از تو که سرده سردی
تو که یه روز با حرفات منو دیونه کردی

یه روز بد رسیدی، به من، به بی کسی هام
یهو دلم آروم شد ... چیکار کردی تو با هام