منو تو دنیامون فرق داره با هم

طعم تلخ زنده موندن

ماسيده روي نفسهام

يكي تو دلم مي خونه

من تو رو زنده نمي خوام

بغض هایی نشسته توی گلوم

دردهامو شما نمیفهمید

اسم آدم نبود توی سرم

مادرم درد جای من زایید

 یه کاغذِ باطله که افتاده گوشه‌ی  اتاق
یذره نه،خیلی زیاد دلم یه رودخونه میخواد
میخوام یه قایق بسازم با اون کاغذِ باطله
رها کنم به دستِ موج هرجا دلش میخواد بره

بلند آرزو کن برا هردومون

منم آرزوهامو دادم به تو

مگه میشه حرفاتو نشنید و رفت

جهانو نشوندم پایِ حرفِ تو

تو رو کنار خودم دارم 

ولی حس می کنم دوری 

محکم دستامو میگیری 

انگار که مجبوری

می دونستم که یه روز از پا میوفتی ...
میشی او سایه سردی که می گفتی ...

می دونستم که یه روز تنهام میذاری ...
می ری و دنیاتو بی دنیام میسازی ...

هوامو داشته باش ای ابرِ بارونی..

منم مثل تو خشکیده نمِ چشمام

شب که میشه قرص‌های بی‌کسی ها
خشاب خشاب خالی میشه تو مغزم
فقط می‌خوام دیگه خودم نباشم
حتی اگه بخواد بایسته نبضم

نه اینی که تو میبینی،تو چشمات دیگه اون من نیست

همیشه دل به دریا زد،پس اینجا جای موندن نیست

 دیگه جا داره باقیمو،که نشکسته بکوبونی

دلم وا داده تن میده،به اغفال خیابونی

بگذر ز من ای دوست که دیگر نفسی نیست
این خسته ز جان را طلب هیچ کسی نیست

بگذر که ز بی مهری و بد عهدی دیروز
بر وصل فریبای تو دیگر هوسی نیست

من عاشق خماره چشماتم 
،این عاشقی دیوونگی داره
مهربونیت مثل یه گردباده،
هر لحظه من رو سمتت میاره

 با چه خواستن ها که رو به رو بودم
با چه تن ها که تو به تو بودم
من مریض خواب های بی سرانجامم
با چه کفن ها که سو به سو بودم

باز آمد به چمن آن گل دردانه من
گویی امید نمود یاد در خانه من

سوز و تنهایی شب، از تن این خانه برفت
تا که خورشید دمید بر سر ویرانه من

صحنه ی خواب

دوش در گستر خوابم

شدم آنجا که در آن عطر بهاران جاریست

مثلِ بارون رو برگای زردم
پاییزم پاییزی تلخو سردم
مثلِ یه شیشه بودم شکستم
نیستی پیشم ببینی چه خستم

 چه خوبه که، یکی رو داشته باشی

بدونی اسمِ تو همیشه روشه

وقتی قراره پیشِ تو را(ه) بره

لباسی که تو دوس داری بپوشه

منو تو به اندازه عاشقیمون

فقط فاصله بین همدیگه ساختیم

نفهمیدیم از چی شرو(ع )شد که آخر

تو بازی دنیا دلامونو باختیم.....

 بالا بلند من؛
دنیا بدون تو، همبستر مرگِ

تصویرم از پاییز،
رقصِ غم انگیزِ افتادنِ برگِ

سرگیجه های بی دلیل 
دلشوره های بی شمار

این شب های لعنتی
این روزهای بی گذار

موج در موج و چه زیباست سکوت دریا 
گویی امروز 
زمان من و شیدایی هاست ...

 قصه رو از دستِ زمستون بگیر

بذار تموم شه لحظه ی انتظار

ترانه خون کن ابرِ آسمونو

اسمِ ترانه هاشو بارون بذار

تویه آغوشه تو جایی
ندارم دیگه، می دونم

ولی بازم به عشقه تو
تویه این خونه می مونم

بهـ عکـسات زل زدم با بغـض
روشـون لایکـامـو ور داشتـم

چـه حـیف شـد آرزوهـایـی
کـه واسـت زیـر سـر داشتـم

بارون، بارون

نم نم،آروم 

داره می باره

از چشم ناودون

داری وابستگی رو یاد کی میدی

خودم اسم تورو.....عشقم صدا کردم

یه روز میفهمی به دستام مدیونی 

چرا دنیامو از قلبت جدا کردم

کسی رو ندارم که دل تنگیامو
ببینه، بفهمه غمه تو صدامو

کسی رو ندارم که با من بمونه
که تنهایی ها مو، تو چشمام بخونه

مدتی هست خیالت گرهی وا نکند
با سیه روزی من هیچ مدارا نکند

نکند دل به سفر داده، ز ما بی خبری
که خیالت ره این بادیه پیدا نکند

بی تو اشک است و  پریشانی و صد ناله و آه
آفتی هست مگر یاد تو با ما نکند

جای خالیست میان من و خوشبختی ها
هیچ کس جز تو در این فاصله معوا نکند

خبری هست که آتش بزند بر جگرم
نگرانم که دگر چشم تو حاشا نکند

بی وفا آنچه که تو با منه رسوا کردی
هیچ کافر به جهان با دله شیدا نکند

گله ای نیست زتو ، چون گنه از قلب من است
جرمش این است که اسرار هویدا نکند

برو خوش باش و دگر یاد من زار نکن 
چون نسیم، عشوه ز بیگانه تمنا نکند

============
امین متوکل خسروشاهی
تخلص: نسیم شرق
ثبت شده در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی

هنـوزم میکشـم از بهمنـی کـه 
تـوو رفتـیو دلـم آتیـش گـرفتـه

چـی غیـرَ ز خـاطره جامونـده از تـو
می بینـی سـرنـوشت بازیش گرفتـه 

خونه هایه کاه گلی ،،،
همه جا سبزه از شالی

همه لبخندو یه سلفی ،،،،،
عجب احساس باحالی