من مهر کردم و او آتش به جان من
یارب تو خود که گواهی با من چه ها نکرد

من عهد بستم و دادم جان از برای او
او عهد بست و ولی با من وفا نکرد

یه حرفی بزن لااَقل لعنتی
حواست به من نیست چی میکشم
میخوای بعد من زندگیت خوووب شه
میخوام بعد تو خوووب دیوونه شم

بــه قصـــد ِ نجــات ِ مــن از دسـت ِ مــن
یــه روزی بــه دنــیــــای ِ مــن اومـــدی
یه جــور غـرق کــردی منو توو خــودت
کــه مــونـــدی چــجوری نجــاتم بدی !!

دلم کم مونده دیوونه بشه

آره من ، که میدونم چشه

شب وروز واسه دیدن اون

برام خط و نشون میکشه

خـم به ابـــروهـات بیـاد و مــن نفهــمم؟!
تــو دلـت چـیزی بخـواد و مــن نفهــمم؟!

شاعر نشدی تا که بدانی یک حرف

در عمق دلش سطر به سطر پنهان است .

تو رفتی و من چشامو بستم 
بی اسم تو من لبامو بستم

تو نیستی و من دنیام سکوته
آلبوم عکسات حالا تابوته

باز تک و تنها   تو خیابونا  زیر بارونم

تو اوج سختی   چرا تو رفتی   هنوز نمیدونم

پٌر می‌شه گوشِ کوچه از رگبارِ فریادت

وقتی که کاری بر خلافِ میلِ تو باشه

می‌لرزه قلبم از نگاهِ تند و جلّادت

وقتی که کاری بر خلافِ میلِ تو باشه

گاهی یه زخمی مرحمش چسب نیست
شاید یه لبخند هم مرحمِ درده
گاهی دنیاتم میدی به عشقت
ولی عشقی که ابراز میکنه سرده

بی قرارم

غم و غصم بی شماره

من اگر عاشقت هستم

تو غار تنهاييم نشستم

نه به اندازه ي مجنون

سر گذا شتم به بيابون

ازین بی کسی هام یکم دور شو
منو مثل یک خاطره جا بزار 

برو زندگیتو بکن بعد من 
برو ساده دستامو تنها بزار 

خوش به حالت عزیزِ دلم
که چشات شادن و دلت قرصه
خوش به حالت که بعد من هر شب
یکی هَس حالتو یه ریز می پرسه!!

شب شد و غروب رفتن، هق هق من زیر بارون
من نشستم روی زانو، تو میرفتی خیلی آسون

زندگی حصار غم رو دور من پیچیده امشب
من همون جَوونِ پیرم که تو دنیا شده زندون

منو سیاه نکن، نگو که میمونی
نگو که از غمم ترانه میخونی
منو سیاه نکن، وقتشه دور بشی
دوستم نداریُ و خودتم میدونی

حس آرامش کنار تو باور نکردنیست

با بودنه تو، تمامه غم ها رفتنیست

ببین معجزه عشق با دل ما چه کرده

عشق ما پیشه همه مثال زدنیست

انگار دوتا بال داریم هر دو
پر میزنیم هر دو تو آسمون
بجون تو انگار بهشت اینجاس
دست تو دست هم زیر بارون

یه خواهشی دارم از تویِ دیوونه
از تو،که بعد از تو چیزی نمیمونه
فقط برو جوری باور کنم رفتی
یه جور که تا زندم نمونه هیچ حرفی

زندگیه من روی روال نیست

تو سرم جز فکر و خیال نیست

اگه عشقم بر نگرده خونه

این روزا مردنم محال نیست

من به بن بستِ ترانه هام رسیدم
حرمتِ ترانه سنگینه رو شونم

تا یه جایی روی شونه هام کشیدم
دیگه از اینجا به بعدش نمیتونم

تو میری و کسی اینبار
دیگه راتو نمی بنده

دیگه از اخم تو خالیت
تویه گریه نمی خنده

مرد ژنده پوش 
ساکن شهر های خاموش
مرد زنده جوش 
در دیگ موش های باهوش

رنگین کمون رنگ اون چشماتو نداره
آسمون چشمات اگه ابری شه دوباره

ای وای از اون وقت که بگیره دل دریات
ای وای از اون موقع که چشمات بباره

زوزه ی این بادِ وحشی،میزند سیلی به گوشم
با دلِ بیتابم امشب،همچو سِیلی میخروشم..

من جوابِ ناله هایم را،از این طوفان گرفتم..
سردیِ دستِ غریبم را، از این بوران گرفتم

مـن فیلـم رویـاهامو مـےسازم کنـارت
فیلـم منـو تـو لایـق اُسـکار عشقـہ

همـ نقـش تـو بایـد بشـم هـرجوری باشہ
مـیدونے این دیـوونہ بـودن کـار عشقہ

نگو که منو نمیخواد دلت
یه چیزه دیگه میگه اون چشت

واسه من از این اداها نیا
نمیاد اصلا این حرفا بهت

آهای ریتم آغازِ شعرای من..
آهای موجِ زیبای موهای من..
توی دلنوشته های من جا شدی
تویی دیوانِ شعرای زیبای من..

فقـط آرزوتـو بـه دل داشتـم تـویی
کـه یـه عمـره برام حسـرتی

بیـا زنـدگـی بـی تـورو یـاد بـده
بـه ایـن قلبـ وامـونـده ی لعنتـی