سرگیجه های بی دلیل
دلشوره های بی شمار
این شب های لعنتی
این روزهای بی گذار
18 بازدید 430 واگذار نگردیده
مرصاد فولادی
1399-04-23 ساعت 13:36
سلام.
وقتتون بخیر.
متشکرم بابت به اشتراک قرار دادن این اثر.
توو این اثر شاعر یا ترانه سرا داره تلاش زیادی میکنه که مخاطب رو به عمق مفاهیم ببره و اندیشه های پنهانیش رو بهش تزریق کنه.
این اتفاق جای تحسین داره و قابل احترام هست.
اما متاسفانه چند ایراد بزرگ به این اثر وارد هست که مهمترین و مخربترین اونها دوگانگی زبان هست.
ما در ورود به این اثر با زبان معلق روبرو میشیم که دوس داشتنی و جذب کننده هست .اما... در ادامه با کلماتی روبرو میشیم که کاملا در تضاد هم قرار دارن.
(پامیشمو / میگیرمو /میشم / و...) کلمات و تلفظ های عامیانه ی یک اثر هستند و در زبان محاوره و دیالوگ های عام استفاده میشن. اما در مقابل کلماتی مثل ( باشد / میشوم / و...) کلماتی کاملا کلاسیکی هستن و کاربردشون در زبان کلاسیک هست.
به این نوع از بکارگیری کلمات در کنار هم و در یک اثر دوگانگی زبان میگن. اتفاقی که متاسفانه در دهه های 60 تا 80 بسیار شاهد اون بودیم و کم کم از اواخر دهه ی 80 با مقاله ها و اطلاع رسانی های درست خیییییلی کم شد و کم کم به فراموشی رفت.
در ضمن همونطور که در بالاتر اشاره شد این اثر در ورود با زبان معلق به حرف میپردازه که البته نوع چینش اونها به سمت محاوره و عامیانه میره. اما در ادامه دقیقا با نقطه ی مقابل اون روبرو میشیم و زبان با استفاده از کلمات درهم و کلاسیکی با چینش جمله ای نوشتاری و معیار به سمت کلاسیک میره.
شاید بخوایم این توجیح رو داشته باشیم که اسم کار پارادوکس هست و زبان داره اون رو به اجرا در میاره. اما باید عرض کنم که اتفاقی که افتاده به هیچ وجه پارادوکس نیست بلکه تضاد و تقابل زبانی هست. و به دوگانگی زبان رسیده.
و ایراد دیگه ی این ترانه که باز هم بخاطر زبان هست اینه که اگه قرار باشه در زبان کلاسیک و نوشتار اثری رو ارائه بدیم باید از قواعد دستوری اون زبان در وزن (عروض) تبعیت کنیم. توو این اثر زبان و نگاه کلاسیک وجود داره اما قواعد وزنی عروض نیس و شکست ها و اختلال های فاحش وزنی داره.
و اینکه در یکی از مصرع ها از کلمه ی (غمه) استفاده شده که من درکش نکردم.
اگه منظور (غم هست) باشه که خب از لحاظ زبانی باز دچار ایراده و از لحاظ معنایی هم در طول اثر تمام کننده نیس و جمله ی معنادار اندیشه ای یا احساسی رو نمیرسونه.
اگه منظور (قمه) یعنی (چاقوی بزرگ) هست که با نگاه کشنده و بد و ... وارد شده باشه ،اولا غلط املایی بوده (که خب قابل رفع هست) ،دوما بازهم از نظر معنایی دچار ایراد و ضعف تالیف هست.
حرفام خییلی زیاد شد. از نکات دیگهصرف نظر میکنم.
ببخشید
هدف فقط پیشرفت هست
وقتتون بخیر.
متشکرم بابت به اشتراک قرار دادن این اثر.
توو این اثر شاعر یا ترانه سرا داره تلاش زیادی میکنه که مخاطب رو به عمق مفاهیم ببره و اندیشه های پنهانیش رو بهش تزریق کنه.
این اتفاق جای تحسین داره و قابل احترام هست.
اما متاسفانه چند ایراد بزرگ به این اثر وارد هست که مهمترین و مخربترین اونها دوگانگی زبان هست.
ما در ورود به این اثر با زبان معلق روبرو میشیم که دوس داشتنی و جذب کننده هست .اما... در ادامه با کلماتی روبرو میشیم که کاملا در تضاد هم قرار دارن.
(پامیشمو / میگیرمو /میشم / و...) کلمات و تلفظ های عامیانه ی یک اثر هستند و در زبان محاوره و دیالوگ های عام استفاده میشن. اما در مقابل کلماتی مثل ( باشد / میشوم / و...) کلماتی کاملا کلاسیکی هستن و کاربردشون در زبان کلاسیک هست.
به این نوع از بکارگیری کلمات در کنار هم و در یک اثر دوگانگی زبان میگن. اتفاقی که متاسفانه در دهه های 60 تا 80 بسیار شاهد اون بودیم و کم کم از اواخر دهه ی 80 با مقاله ها و اطلاع رسانی های درست خیییییلی کم شد و کم کم به فراموشی رفت.
در ضمن همونطور که در بالاتر اشاره شد این اثر در ورود با زبان معلق به حرف میپردازه که البته نوع چینش اونها به سمت محاوره و عامیانه میره. اما در ادامه دقیقا با نقطه ی مقابل اون روبرو میشیم و زبان با استفاده از کلمات درهم و کلاسیکی با چینش جمله ای نوشتاری و معیار به سمت کلاسیک میره.
شاید بخوایم این توجیح رو داشته باشیم که اسم کار پارادوکس هست و زبان داره اون رو به اجرا در میاره. اما باید عرض کنم که اتفاقی که افتاده به هیچ وجه پارادوکس نیست بلکه تضاد و تقابل زبانی هست. و به دوگانگی زبان رسیده.
و ایراد دیگه ی این ترانه که باز هم بخاطر زبان هست اینه که اگه قرار باشه در زبان کلاسیک و نوشتار اثری رو ارائه بدیم باید از قواعد دستوری اون زبان در وزن (عروض) تبعیت کنیم. توو این اثر زبان و نگاه کلاسیک وجود داره اما قواعد وزنی عروض نیس و شکست ها و اختلال های فاحش وزنی داره.
و اینکه در یکی از مصرع ها از کلمه ی (غمه) استفاده شده که من درکش نکردم.
اگه منظور (غم هست) باشه که خب از لحاظ زبانی باز دچار ایراده و از لحاظ معنایی هم در طول اثر تمام کننده نیس و جمله ی معنادار اندیشه ای یا احساسی رو نمیرسونه.
اگه منظور (قمه) یعنی (چاقوی بزرگ) هست که با نگاه کشنده و بد و ... وارد شده باشه ،اولا غلط املایی بوده (که خب قابل رفع هست) ،دوما بازهم از نظر معنایی دچار ایراد و ضعف تالیف هست.
حرفام خییلی زیاد شد. از نکات دیگهصرف نظر میکنم.
ببخشید
هدف فقط پیشرفت هست
بگو چی آخر این ناکجا بود
چه حس خوبی تو این قصه دیدی
حواست رو کجا مشغول کردی
که حتی از خداتم دل بریدی
2 بازدید 288 واگذار نگردیده
چه حس خوبی تو این قصه دیدی
حواست رو کجا مشغول کردی
که حتی از خداتم دل بریدی
2 بازدید 288 واگذار نگردیده
محمدرضا ایرانی
1399-04-23 ساعت 13:36
سلام دوست عزيز..با تشكر از تلاشتون.. نوشتن ترانه هاي سفارشي بايد با روحيه ترانه سراها هماهنگ باشه..موفق و پايدار باشيد.
یکی اون طرف تر حواسش به ماست
میخواد روسری تو پریشون کنه
عقب میکشی و حواس تو نیست
کی میخواد نگاها رو پنهون کنه
2 بازدید 273 واگذار نگردیده
میخواد روسری تو پریشون کنه
عقب میکشی و حواس تو نیست
کی میخواد نگاها رو پنهون کنه
2 بازدید 273 واگذار نگردیده
شکوفه دهقان
1399-04-23 ساعت 13:36
نقل قول: مینا نوروزیانممنون بابت اشتراک ترانتون موفق باشید
سپاس از حضورتون
سپاس از حضورتون
بزن لایک واسه دردای شبانه
واسه بغضی که توی خنده هامه
دارم میگردم تو فضای مجازی
بگو با غصه ها چجوری میسازی
من یه زخمم رو یه تن مجازی
مزمن شده باید باش بسازی
4 بازدید 285 واگذار نگردیده
amir.h
1399-04-23 ساعت 13:36
ارتباط برقرار کردن با کارت ی مقدار سخته
ابوذر اسلامی
1399-04-23 ساعت 13:36
فوق العاده بود جناب محبی عزيز. خيلی اين کار به دلم نشست. موفق باشی دوست خوبم
محمدرضا فداکار
1399-04-23 ساعت 13:36
زیبا بود واقعا ممنونم از زحمتی ک کشیدن
طنزش بیشتر ب دل نشست تا حسه خشونته رپ
طنزش بیشتر ب دل نشست تا حسه خشونته رپ
به خانه ی مشترکمان خوش آمدید????????