نجاتم بده از قرص هاي سردرد

كه ذهنم اندك اندك مي ميرد

ببين فرسوده شد افكارم

نشستم گوشه اي بيمارم

با اين افكار مغشوشم

به دنبال يه نخ سيگارم

تطهير شدم از دنيا

بي خواب وبي هيچ رويا

تطهير شدم از اندوه

جسم نيستم شدم يك روح

تطهير شدم از عاشق

با قلبي پراز هق هق

ترديد بود تو نگاهت

با اون چشم سياهت

مجبوري كه بري برو

از ياد نميبرم تو رو

برو كه خوشبختي تو

تمام دنياي منه

اينو خودت خوب ميدوني

كه فرق داشتي با همه