پٌر می‌شه گوشِ کوچه از رگبارِ فریادت

وقتی که کاری بر خلافِ میلِ تو باشه

می‌لرزه قلبم از نگاهِ تند و جلّادت

وقتی که کاری بر خلافِ میلِ تو باشه

اینجا همش حرفای تو می‌شه فقط اجرا

انگار هستم برده روی عرشه­‌ی کشتی

دستور می­‌دی بادبان­‌ها رو بکش بالا

دیگه منو با این همه ارد و ادا کشتی

زنجیر بستی گردنم عینِ سگه گلّه

گاهی یه تیکه استخون پرت می­‌کنی سمتم

فکرت فقط اینه حواسم باشه به گلّه

گاهی یه تیکه نونِ خون پرت می­‌کنی سمتم

قانونِ این خونه فقط اینه که چی می­‌گی

باید مثه کلفت همش مشغولِ خدمت شم

اصلا نمی­‌فهمی که حرفاتو به کی می­گی

فک می­‌کنی که حقّمه مشمولِ خدمت شم

دائم تحمّل می­‌کنم سردی یِ دستاتو

این کارِ هر روزِ منه از صبح تا مهتاب

وقتِ غذا خوردن سکوت می‌شم کنارِ تو

زل می­‌زنم آهسته توی برکه­‌ی بشقاب

راضی نمی­‌شی بس که دیدت دائما ماتِ

عینِ یه گرگِ گشنه بی­‌اندازه بی­‌رحمی

حسّت به من اندازه­‌ی گاو و خروساتِ

احساسِ غمگینی یِ چشمامو نمی­‌فهمی

باید اجازه­‌ش رو بدی هر چی که می­‌پوشه

هیچ اختیارِ کم نداره این منه غمگین

واست مهم هم نیس با غصّه هم­‌آغوشه

هیچ اختیارِ کم نداره این منه غمگین

عینِ عقابی که گرفتی موشُ تو چنگش

از اون نگاهِ اخم­‌آلودِ تو می­‌ترسم

آخه همیشه گیره کفشِ رفتنم لنگش

باید مجوّز رو خودت صادر کنی واسم

تنها زمانِ خواب می‌شی مهربون و خوب

بس که سگِ شهوت تنت رو گاز می­‌گیره

وقتی نیازت رفع شد جای منه تو جوب

این کفترِ زخمی تو مشتت باز می­‌میره

دائم تحمّل می­‌کنم سردی یِ دستاتو

این کارِ هر روزِ منه از صبح تا مهتاب

وقتِ غذا خوردن سکوت می‌شم کنارِ تو

زل می­‌زنم آهسته توی برکه­‌ی بشقاب

.

.

#Sepehrsaravi